Παιδιά : Παθαίνουν κι' αυτά "ρευματισμούς" !
ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΡΕΥΜΑΤΟΠΑΘΕΙΕΣ
Τι είναι οι «ρευματισμοί» στα παιδιά ;
Στα παιδιά οι «ρευματισμοί» είναι, ακόμα και στις μέρες μας, ταυτόσημοι με τον ρευματικό πυρετό, δηλ. την ρευματοπάθεια που ακολουθεί αμυγδαλίτιδα ή φαρυγγίτιδα από στρεπτόκοκκο. Στην πραγματικότητα όμως ρευματισμοί δεν είναι μόνο ο ρευματικός πυρετός, που στην εποχή μας, μετά την ανακάλυψη των αντιβιοτικών και μάλιστα της πενικιλλίνης, είναι πολύ σπάνιος.
Πόσες μορφές «ρευματισμών» υπάρχουν ;
Έτσι τα παιδιά όπως και οι ενήλικες, μπορεί να πάθουν πολλές και ποικίλες ρευματοπάθειες: Ρευματοειδή αρθρίτιδα, αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα, ερυθηματώδη λύκο, ψωριασική αρθροπάθεια, σκληροδερμία, πολυμυοσίτιδα, κ.α. Ακόμα και διάφορες παθήσεις Π.χ. του αίματος, του εντέρου, κ.ά., αλλά και ιοί, μικρόβια, κ.ά., εκδηλώνονται με την μορφή των «ρευματισμών».
Ποια μορφή «ρευματισμών» είναι συχνότερη ;
Η συνηθέστερη όμως μορφή ρευματοπάθειας στα παιδιά είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα: 1 στα 1.000 παιδιά προσβάλλονται απ' αυτήν, σύμφωνα με διεθνείς στατιστικές. Αν αναλογισθεί κανείς ότι στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 1. 700.000 παιδιά ηλικίας 6 μηνών έως 16 ετών, τότε στη χώρα μας πρέπει να υπάρχουν περίπου 1.700 παιδιά με ρευματοειδή αρθρίτιδα. Εκτός όμως από την ρευματοειδή αρθρίτιδα, που αποτελεί μια μόνο μορφή ρευματοπάθειας, υπάρχουν και άλλες παθήσεις που εκδηλώνονται με την μορφή των «ρευματισμών». Έτσι, ένας μεγάλος αριθμός παιδιών εξετάζεται ή νοσηλεύεται κάθε χρόνο για πολλές και ποικίλες παθήσεις που εκδηλώνονται με συμπτώματα από τις αρθρώσεις, τα οστά ή τα μαλακά μόρια.
Πόσο σοβαρές είναι οι ρευματικές παθήσεις στα παιδιά ;
Η σοβαρότητα των ρευματικών παθήσεων και ιδίως της ρευματοειδούς αρθρίτιδας στα παιδιά έγκειται στο ότι, επειδή προσβάλλονται οι αρθρώσεις και τα οστά κατά την διάρκεια της ανάπτυξης του σκελετού, προκαλούνται παροδικές ή και μόνιμες παραμορφώσεις των χεριών και των ποδιών. Αποτέλεσμα είναι ότι τα παιδιά αυτά δυσκολεύονται να περπατήσουν ή να χρησιμοποιήσουν σωστά τα δάχτυλα των χεριών, αποκτούν δηλαδή κάποια παροδική ή και μόνιμη αναπηρία. Ευτυχώς, στο μεγαλύτερο ποσοστό, οι παραμορφώσεις αυτές είτε θεραπεύονται από μόνες τους, είτε με την κατάλληλη θεραπεία. Έτσι τα περισσότερα παιδιά με ρευματοειδή αρθρίτιδα και ιδιαίτερα εκείνα που έχουν προσβολή λίγων μόνο αρθρώσεων, αναπτύσσονται κανονικά και ενηλικιώνονται χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Σ’ ένα μικρό, ευτυχώς, ποσοστό η νόσος είναι σοβαρότερη και χρειάζεται ειδική θεραπευτική αντιμετώπιση, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που υπάρχει προσβολή πολλών ασθενών αλλά και ζωτικών εσωτερικών οργάνων.
Πότε εμφανίζεται η νεανική ρευματοειδής αρθρίτιδα ;
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να εμφανισθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμα και σε παιδιά ηλικίας 6 μηνών. Πριν την ηλικία των 6 μηνών δεν εμφανίζεται, πιθανώς γιατί το παιδί αποκτά αντισώματα από τη μητέρα του που το προφυλασσουν από τον κίνδυνο να πάθει ρευματοειδή αρθρίτιδα. Συνήθως όμως παρατηρείται σε παιδιά ηλικίας 2 – 4 ετών.
Μπορεί να προληφθεί η ρευματοειδής αρθρίτιδα στα παιδιά ;
Το σημαντικότερο μέλημα στη ρευματοειδη αρθρίτιδα της νεανικής ηλικίας πρέπει να είναι η έγκαιρη διάγνωση και πρόληψη των παραμορφώσεων των αρθρώσεων που μπορεί να προκαλέσει η νόσος. Αρκετές όμως φορές η διάγνωση καθυστερεί, είτε γιατί το παιδί δεν μπορεί να περιγράψει τα συμπτώματά του, όπως ο ενήλικας, είτε γιατί αυτή καθ” εαυτή η νόσος του δεν προκαλεί πόνο, είτε γιατί οι γονείς συνήθως δεν δίνουν και μεγάλη σημασία σ” ένα πρησμένο γόνατο ή αστράγαλο. Το τελευταίο ίσως να οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει αρκετή ενημέρωση τόσο στον ιατρικό, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Ακόμα, η πρόληψη των παραμορφώσεων με αναίμακτους τρόπους χρειάζεται ειδικές μεθόδους από κατάλληλα εκπαιδευμένο ιατρικό – παραϊατρικό προσωπικό.
Εχουν επιπτώσεις οι ρευματικές παθήσεις στον ψυχισμό του παιδιού ;
Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα του ρευματοπαθούς παιδιού είναι οι επιπτώσεις της πάθησής του στον ψυχισμό του. Οι παιδικές ρευματοπάθειες, σαν χρόνια νοσήματα, χρειάζονται θεραπεία για μήνες ή και χρόνια.
Ετσι, οι τακτικές επαφές του ρευματοπαθούς παιδιού με γιατρούς ποικίλων ειδικοτήτων, οι συχνές αιμοληψίες και άλλες εξετάσεις, η συνεχής λήψη φαρμόκων, αλλά, κυρίως η διαπίστωση από το ίδιο το παιδί ότι έχει κάποιο πρόβλημα με την υγεία του ή αναπηρία, του δημιουργούν μακροπρόθεσμα δυσάρεστα ψυχολογικά προβλήματα.
Κι εκεί έγκειται η βοήθεια του γιατρού: Να τονώσει το ηθικό του παιδιού, αλλά και των γονέων, με την κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη και ενημέρωση πάνω στην πιθανή φυσική εξέλιξη της νόσου.
Ακόμα, οι γονείς πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει «μαγικό» φάρμακο που να θεραπεύει οριστικά τις ρευματοπάθειες στο παιδί. Η θεραπεία βασίζεται στην αρμονική συνεργασία τους με τον γιατρό, αλλά και στην υπομονή τους και την επιμονή τους στην σωστή εφαρμονή της φυσιοθεραπείας που χρειάζεται το παιδί να κάνει στο σπίτι.
Ακόμα οι γονείς πρέπει να πείσουν το παιδί ότι είναι όπως όλα τα άλλα φυσιολονικά παιδιά. Δεν πρέπει να το αφήσουν να νοιώσει ότι είναι διαφορετικό, ότι έχει κάποιο είδος αναπηρίας, γιατί αυτό θα του δημιουργήσει ψυχικά τραύματα που δύσκολα θεραπεύονται.
Τέλος, δεν πρέπει να «τρέχουν» από τον ένα γιατρό στον άλλο διασταυρώνοντας γνώμες και αλλάζοντας θεραπείες. Μόνο ο ειδικός γιατρός είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα πολλαπλά προβλήματα που δημιουργούν οι ρευματοπάθειες στο παιδί, με την προϋπόθεση ότι το παρακολουθεί από την αρχή της αρρώστειας του. Πολλοί μη ειδικοί γιατροί, σημαίνει συνήθως και πολλές γνώμες, πράγμα που δημιουργεί ανασφαλεια στους γονείς και κλονίζει την εμπιστοσύνη τους απέναντι στους γιατρούς.
Δυστυχώς, η γενική εντύπωση που επικρατεί στο κοινό, λόγω κακής πληροφόρησης, είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ειδικοί Παιδο-Ρευματολόγοι. Η αντίληψη αυτή έχει οδηγήσει μεγάλο αριθμό ρευματοπαθών παιδιών σε «ειδικούς» του Εξωτερικού, με αποτέλεσμα την μεγάλη ταλαιπωρία τους και την διαφυγή πολύτιμου συναλλάγματος.
Ποια είναι τα αίτια της νεανικής ρευματοειδούς αρθρίτιδας ;
Το αίτιο ή τα αίτια της ρευματοειδούς αρθρίτιδας στα παιδιά, όπως και στους μεγάλους, δεν είναι ακόμα γνωστά. Δεν υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις ότι φταίει κάποιος ιός, μικρόβιο ή τροφή. Συνήθως στην οικογένεια του ρευματοπαθούς παιδιού υπάρχει και κάποιο άλλο μέλος που έχει κάποιο είδος ρευματοπάθειας. Αυτό είναι μια ένδειξη ότι η ρευματοειδής αρθρίτιδα έχει κάποιο γενετικό υπόστρωμα, αλλά δεν υπάρχει κι εδώ απόδειξη ότι είναι κληρονομική.
Υπάρχει θεραπεία για την νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα ;
Για να γίνει κατά το δυνατόν σωστότερη η αντιμετώπιση των παιδιών με ρευματοειδή αρθρίτιδα χρειάζεται η συνεργασία γιατρών πολλών ειδικοτήτων. Επειδή, αρκετά συχνά, η ρευματοειδής αρθρίτιδα προκαλεί, εκτος από την φλεγμονή των αρθρώσεων, φλεγμονή και των ματιών (ιριδοκυκλίτιδα ή ραγοειδίτιδα), χρειάζεται τακτική παρακολούθηση από Οφθαλμίατρο. Εάν η φλεγμονή του ματιού δεν διαγνωσθεί έγκαιρα και δεν υποβληθεί σε θεραπεία, μπορεί να καταλήξει σε σοβαρή βλάβη της όρασης, ακόμα και σε τύφλωση. Ακόμα πολλά παιδιά, ιδιαίτερα αυτά που παρουσιάζουν σοβαρές παραμορφώσεις των αρθρώσεών τους, χρειάζονται τη βοήθεια του Ορθοπεδικού Χειρουργού. Επίσης, σημαντική βοήθεια στη θεραπεία προσφέρει και ο φυσικοθεραπευτής, γιατί η συνεχής, επίμονη φυσικοθεραπεία παίζει τον κυριότερο ρολο στη διατήρηση της λειτουργικότητας των αρθρώσεων.
Η αντιμετώπιση των ρευματοπαθών παιδιών μπορεί να γίνει στην Ελλάδα ;
Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακόμα εξειδικευμένα κέντρα για την σωστότερη αντιμετώπιση των παιδιών με ρευματοειδή αρθρίτιδα και ειδικά αυτών που έχουν σοβαρά προβλήματα από τις αρθρώσεις τους. Αυτό ίσως να οφείλεται στο ότι η συχνότητα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας και γενικότερα των ρευματοπαθειών είναι μικρή στον παιδικό πληθυσμό, κι έτσι δεν έχει ακόμα ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη, αλλά και η κρατική μέριμνα. Όμως, όπως π.χ. το σπαστικό παιδί, έτσι και το ρευματοπαθές παιδί είναι άτομο με ειδικές ανάγκες, γι αυτό και έχουμε την υποχρέωση να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα για να το αποδώσουμε λειτουργικά ικανό στην κοινωνία, κάτι που, άλλωστε, το δικαιούται απόλυτα.